Na een maand chillen in het warme plaatsje Gold Coast werd het eens tijd om verder te gaan. Niet dat ik graag weg wou van het warme weer, surfen, meiden in bikini en het goede nachtleven, maar het word ook eens tijd dat er gewerkt wordt.
Jep, ga 4 maanden ski les geven, net als in Oostenrijk.

De avond voor maandag 4 juni, koffer ingepakt en ready to go. We rijden met zijn 3en om 5 uur aan naar Jindabyne met een stop in Sydney. Een goede 1000 kilometer! En aangezien je hier maar 110 mag, heuvel op en af moet en maarliefst een tank van 30 liter inhoud hebt, heb je wel een hele dag nodig om er te komen.
Onderweg nog een paar keer gestopt. Zoals wij maïsvelden hebben, hebben ze hier suikerriet velden. Een paar stengels afgebroken en smullen maar. Lekker voor een paar minuten. Een andere stop was bij de Big Banana, Coffs Harbour. In Australië hebben ze op sommige plekken een voorwerp, super groot. Vinden mensen leuk :p

In Sydney aangekomen, ofja, een wijk in Sydney (Sydney is groot!), gingen we wat wisselen met bagage. Vanaf Sydney rijden we namelijk met 2 auto's verder naar Jindabyne. Met de lege auto even een pooltafel oppikken voor in ons huisje. Daarna weer bagage omgewisseld. Chloe bleef bij haar familie een nachtje, Matt en ik gingen een vriend van hem opzoeken (Gage, een brandweerman), in een andere wijk van Sydney.

Mensen, als je van de ene wijk van Sydney naar de andere moet rijden, is alsof je van Eindhoven naar Groningen gaat. Wat een lange weg, zonder tomtom. We hadden GPS op de telefoon, maar die was bijna leeg en moesten hem dus om de zoveel kilometer een keer aanzetten.
Blijkbaar stuurde ie ons via een toeristische bergweg, waar overigens niets te zien was want het was al donker ;)
Een ding in Australië is dat er ontzettend weinig benzine pompen zijn... En de benzine begon aardig op te raken. Toen het oranje lampje begon te branden begon ik m al te knijpen. Pikke donker en een tegenligger om het kwartier misschien. We kwamen door een dorpje waar maarliefst 2 benzinepompen waren! Helaas waren deze gesloten... Matt had nog wat pure alcohol in zijn auto liggen en klokte dit maar in zijn tank. We reden verder op het bergweggetje en de bewoonde wereld was nog niet in zicht. Na een scherpe bocht stotterde de auto een keer en boef... stil.
Dat was effe kloten! En in de middle of nowhere heb je geen bereik op je telefoon.

Gelukkig stopte er na een korte tijd een oude man en vrouw, die mij wel naar een benzine pomp konden brengen. Matt bleef bij de auto, het enige wat hij zag was het knipperen van zijn alarmlichten.
Na 20 minuten rijden kwam ik eindelijk aan in de bewoonde wereld en kon een 10 liter jerrycannetje vullen. Ik die vriend gebeld waar we heen zouden gaan... Die pikte mij op en een half uur later waren we terug bij de auto.

Gelukkig hadden we het gered... Thuis aangekomen maar eens wat alcohol in de keel gegoten met een leuk spelletje Beer Pong. Je gooit een ping pong balletje in je tegenstanders glas en dan drinkt ie het leeg... simpel.

De volgende dag weer vroeg opgestaan om terug naar Chloe te rijden. Een Engelse vriend opgepikt van het station en toen op naar Jindabyne. Een rit van 5 uur.
Onderweg gestopt in Canberra. Wat de hoofdstad van Australië is. (Wist ik niet?) Een saaie stad voor zover ik kon zien. Een paar leuke dingen als een universiteit en parlements huis of iets in die richting, maar het was alweer donker dus wennig kans :) Op de terug weg nog maar eens langs gaan.

Aangekomen in het koude Jindabyne (en koude huis) spullen uitgepakt, volgende dag de skies in de wax en stokken gekocht.

Na dit avontuur dacht ik even bij te komen op het toilet, boekske erbij en remmen los. Totdat ik op een gegeven moment dit spinnetje zag lopen. Toen ik goed keek, zag ik dat het een Red back spider was. Blijkbaar een van de gevaarlijkste soorten spinnen in Australië. Toen hij steeds dichter bij kwam, wapende ik me met een dikke rol wc papier en spat. Die is dood, gelukkig.

Mijn kamergenoot, Luke (English guy), is nog banger van deze wezens dan ik en kocht gelijk 2 spuitbussen anti spinnen spul voor binnen en buiten het huis.

Het bleek te werken want toen twee huisgenoten, Brett en Alex (Australian guys), naar buiten liep lag daar een huntsmen te creperen. Nice, spinnen allemaal oprotten uit mijn huis :p
Wat doet die kerel, pakt hem op met een stokje en legt hem recht voor mijn neus op tafel. Ik flipte hem uit. Die aussies lachen natuurlijk, ikke niet. Toen de pret over was, nam de spin een grote vlucht van het balkon. Hopelijk gaat ie een nieuwe verblijfplaats zoeken.

Vandaag, 14 juni, was de job interview voor ski leraar @ Perisher. 4 uur skiën, gesprekje met de managers en daarna voorskiën. Ik als doorgewinterde Anton aus Tirol, kon dit natuurlijk als de beste ;) en om 5 uur kreeg ik dan ook te horen dat ik was aangenomen. Mijn vrienden hier ook allemaal dus dat is mooi! Daar drinken we er eentje op. Of twee.

Maandag begint een 3 daagse training. Die zal ik maar volgen. Omdat ik mijn Oostenrijkse diploma heb, hoef ik hier geen examen meer te doen. Daarna kan ik beginnen met les geven.

Zoo dan was het weer voor vandaag, wat jammer dat Nederland verloren heeft van die Duitsers maar fingers crossed voor zondag....wie weet gaan we nog door naar de kwart finale?!!

Laturrrrrrr